Kort berichtje

Lieve mensen,

Hier weer even een kort berichtje over Nico (pa). Hij heeft afgelopen nacht redelijk goed geslapen in zijn eigen bed. Gisterenavond en vanmorgen wel weer erg gespuugd. Ma heeft de assistent oncoloog gebeld om na te vragen waarom hij toch zo misselijk blijft. Dit schijnt te maken te hebben met slijmaanmaak wat iedereen heeft, maar bij ons gewoon 'verwerkt' wordt en bij pa niet, dus wordt hij er misselijk van en spuugt dit uit. Vanmiddag heeft ma hiervoor weer andere medicijnen gehaald bij de apotheek, in overleg met de arts. Vanmiddag is ook de thuiszorg geweest om ma uit te leggen hoe de sondevoeding verwisseld moet worden en wat daarbij allemaal komt kijken. En dat is heel wat. Ma moet ook pa zijn maaginhoud controleren door dit met een spuit, via het slangetje in zijn neus, uit zijn maag te zuigen en er een ph-staafje in te houden. Dit zal dan verkleuren. Als dit boven een bepaalde waarde uitkomt, dan betekent dat, dat de sonde niet goed meer in zijn maag zit en zal hij hier met spoed aan geholpen moeten worden, want de sondevoeding kan dan in zijn longen raken. Kortom: ma is plotseling een soort verpleegkundige geworden. De thuiszorg ondersteund hier wel bij, maar niet bij elke wisseling van sondevoeding, dus ze moet veel zelf doen. Ondertussen slaapt pa erg veel. Hij ligt in bed, is verzwakt en erg suf, waarschijnlijk van de morfine ampullen. Gelukkig heeft hij geen pijn. Ik heb, samen met ma vanmiddag Sam en Liza uit school gehaald. En we hebben met zijn viertjes een boterhammetje gegeten tussen de middag. De kinderen vinden het erg zielig voor opa dat hij zo ziek is. Ze maken prachtige tekeningen voor hem en Liza had een cupcake gebakken op school, waarvan ze bij thuiskomst bedacht dat opa die natuurlijk niet kon eten. Dus die hebben we maar samen opgegeten. Opa was er wel heel erg blij mee! Sam heeft wel een paar keer bij opa om het hoekje gekeken, maar het slangetje in zijn neus is toch wel spannend. Op een afstandje heeft hij gezwaaid toen we weer naar huis gingen "dag opa, bye bye!".

Tot zo ver even.

Groetjes,
Daniëlle